KAŻDY RODZIC MOŻE POMÓC SWOJEMU DZIECKU
Wystarczy przestrzegać określonych zasad
¶ Stwierdzenie dysleksji jest pierwszym krokiem do pokonywania trudności.
¶ Jeśli zależy nam na tym, by dziecko osiągało wyniki w nauce odpowiednie do jego możliwości, a w przyszłości sukcesy zawodowe i finansowe, należy podjąć systematyczną, ukierunkowaną pracę.
¶ Systematyczna praca w domu i w szkole to warunek skutecznego oddziaływania.
ISTOTA PRACY Z DZIECKIEM DYSLEKTYCZNYM
¶ Usprawnianie funkcji uczestniczących w czynnościach czytania i pisania:
o funkcji wzrokowo – przestrzennych,
o funkcji słuchowo – językowych,
o funkcji motorycznych.
¶ Równocześnie z usprawnianiem funkcji poznawczych należy rozwijać:
o umiejętność czytania (technikę i rozumienie czytanej treści),
o umiejętność pisania (poprawność graficzną i ortograficzną).
PISANIE Z PAMIĘCI
Sprzyja
utrwalaniu poprawnych zapisów wyrazów.
Powinno być często stosowaną formą pracy – szczególnie w młodszym wieku szkolnym.
1. Dorosły czyta powoli na głos cały tekst i wyjaśnia znaczenie niezrozumiałych dla dziecka słów.
2. Dziecko czyta na głos pojedyncze zdanie tak długo, aż je zapamięta.
3. Dziecko (nie zaglądając do tekstu) zapisuje ołówkiem w zeszycie zapamiętane zdanie.
4. Po zapisaniu wszystkich zdań dziecko samodzielnie sprawdza ich poprawność (porównuje własny zapis z tekstem oryginalnym; wyrazy z błędami wymazuje i zapisuje je poprawnie).
CZYTANIE NA RATY
Wskazówki dla ucznia młodszego
1. Dziecko czyta na głos (od jednej do kilku linijek tekstu o objętości pół strony)
2. Dziecko czyta razem z dorosłym na głos, przy czym dorosły nieco ciszej (dwa razy więcej tekstu niż w pkt 1).
3. Dorosły czyta dziecku na głos (trzy razy więcej tekstu niż w pkt 1).
4. Dziecko czyta samo po cichu (cztery razy więcej niż w pkt 1). Powtórka całego cyklu (pkt 1 - 4).
5. Streszczenie przeczytanego tekstu: ustne opowiadanie lub dyskusja nad tekstem.
Wskazówki dla ucznia nieco starszego
1. Dziecko czyta na głos (od pół do całej strony).
2. Dorosły czyta dziecku na głos (trzy razy więcej tekstu niż w pkt 1).
3. Dziecko czyta samo po cichu (cztery razy więcej tekstu niż w pkt 1). Powtórzenie całego cyklu (pkt 1 - 3).
4. Streszczenie przeczytanego tekstu: ustne opowiadanie, dyskusja lub pisemne wypracowanie.
5. podsumowanie przeczytanego rozdziału – streszczenie i dyskusja nad wybranymi problemami.
Ważne, by dziecko, słuchając, jak czyta dorosły, jednocześnie śledziło tekst w książce.
Z tego względu dobrze mieć drugi egzemplarz lektury.
ZASADY PRACY
Co rodzice powinni robić?
¶ Powinni starać się zrozumieć możliwości i ograniczenia dziecka (dziecko nie jest leniwe czy niezdolne, ono po prostu potrzebuje właściwie ukierunkowanej pomocy).
¶ Powinni dbać o to, by dziecko systematycznie wykonywało zalecenia terapeutyczne.
¶ Powinni spokojnie omawiać napotkane trudności.
¶ Powinni umacniać poczucie własnej wartości dziecka, podkreślając jego dotychczasowe osiągnięcia i skupiając się na jego mocnych stronach.
¶ Powinni doceniać wysiłek dziecka, nawet jeśli nie przynosi on pożądanych efektów.
¶ Powinni zachęcać (ale nie zmuszać) dziecko do czytania dla przyjemności, podsuwając ciekawe książki i artykuły; w wypadku dużych trudności – czytać wspólnie.
¶ Powinni umożliwić dziecku korzystanie z „książki mówionej”.
¶ Powinni pozwolić dziecku pisać ołówkiem – ułatwia to poprawianie błędów i zapobiega utrwalaniu niepoprawnych zapisów.
¶ Powinni jak najczęściej ćwiczyć pisanie z pamięci.
Czego rodzice robić nie powinni?
¶ Nie powinni traktować trudności dziecka jako przejaw lenistwa lub niechęci do pracy.
¶ Nie powinni mobilizować dziecka do pracy przez wyśmiewanie czy porównywanie z rodzeństwem lub kolegami.
¶ Nie powinni zwalniać dziecka z systematycznej pracy.
¶ Nie powinni odrabiać zadań domowych za dziecko.
¶ Nie powinni liczyć na natychmiastowe efekty.
¶ Nie powinni podważać autorytetu nauczycieli i terapeuty.
¶ Nie powinni podkreślać i poprawiać błędów podczas sprawdzania prac pisemnych.
ORGANIZACJA PRACY
Dobra organizacja pracy to dobre efekty
1. Regulamin uczenia się – ustal go z dzieckiem; spisz na dużym arkuszu i powieś w pokoju dziecka.
2. Miejsce pracy dziecka – dziecko winno wykonywać zadania zawsze w tym samym miejscu (biurko uprzątnięte, bez zbędnych przedmiotów, które mogą rozpraszać).
3. Cisza podczas pracy (wyłączony telewizor, sprzęt grający) – ułatwi to maksymalną koncentrację na zadaniach.
4. Czas pracy – najlepiej, gdy zawsze jest to ta sama pora dnia (wspomaga to gotowość do uczenia się).
5. Systematyczność – dodatkowe ćwiczenia wykonywane co najmniej 30 minut dziennie.
6. Sprawdzanie – co najmniej raz w tygodniu analizuj samodzielną pracę dziecka (jest to również okazja do wyjaśnienia wątpliwości i wspólnego poprawiania błędów).
By nauczyć dziecko zauważać własne błędy
¶ Nie podkreślaj błędnie zapisanych wyrazów (powoduje to ich utrwalenie); zaznacz tylko ich liczbę na marginesie linii, w której się pojawiły.
¶ Poleć dziecku, by samo odszukało błędy (korzystając przy tym ze słownika ortograficznego).
¶ Po dokonaniu poprawek poleć dziecku, by błędnie zapisane wyrazy napisało w formie poprawnej jeszcze 5 razy, a następnie ułożyło z nimi zdania
uczeń z dysleksją ma prawa, ale również ma obowiązki
Twoje dziecko potrzebuje pomocy!
Dysleksja nie ustępuje samoistnie
(należy ją postrzegać jako problem całego życia)
Jedynym sposobem na
przezwyciężenie trudności dyslektycznych jest systematyczna praca – można ją
rozpocząć w każdym wieku,
NIGDY NIE JEST ZA PÓŹNO!